De twee...

....is een wat vervelende repetitie. Er hangt spanning in de lucht. Alles wat rond het toneelspel komt, rijst stilaan uit de grond; de rekwisieten worden verankerd; de muziek vindt een naadloze plaats; de timing om op te komen blijkt ineens anders;... Acteurs die al versmolten zijn met hun personage, vinden ineens dat ze de greep verliezen; acteurs die in de laatste rechte lijn naar hun personage zitten, vrezen ineens dat ze er niet zullen geraken. Voor de eersten is het tijd dat ze een publiek krijgen; voor de anderen is er nog een kleine klik nodig om de handrem te lossen en om er voluit voor te gaan. Maar we zitten op koers...